Zondag 26 januari 2014 – Cafe ’t Fortuin in Wervershoof, 13.00 tot 1.00 uur
Winterstoppop wederom een succes!
Afgelopen zondag werd alweer voor de elfde keer Winterstoppop georganiseerd door SMEW. Tweeëntwintig bands traden op en gaven een prachtig muziekfestijn weg. En muziekspektakel van rustige luisterliedjes tot stampende rock in ’t Fortuin. Het was er allemaal, gespeeld en gezongen door enthousiaste muzikanten, voornamelijk woonachtig in ons dorp. Wervershoof barst van het talent!
Tegen betaling van slechts zes euro kan je de klok rond mee genieten. Uw correspondent is al bij het eerste optreden aanwezig en vertrouwt zijn ervaringen aan het papier toe. Een groot deel van de bands zijn door hem bezocht en beluisterd. Het begint allemaal met het gelegenheidstrio Trio Twee Apart. Een zangeres en twee akoestische gitaristen laten meteen al horen, dat het kwalitatief wel goed zit vandaag. De akoestiek is prima. Sprankelende geluiden vinden hun weg naar de gehoorgang. Een mooi begin, dat wordt voort gezet door The Stream en de elektrische gitaren. Niek Slagter “is knocking on heaven’s door” en speelt de gitaarsolo’s alsof hij Slash zelf is, maar dan met blond niet voor zijn gezicht hangend haar, een fraaie bril dragend en geen hoed op. Goed gedaan door de aanstormende jeugd! In de achterzaal bijt The CC Project de spits af. Drie zangeressen en drie blazers! Voor een handjevol mensen beginnen zij hun show. Een enorm contrast met vorig jaar, volgens trompettist Chris de Kroon: “Toen speelden we voor een afgeladen zaal en werden wij zelf bijna van het podium geduwd door een kolkende mensenmassa. Maar ja, andere bandleden hebben later op de dag nog verplichtingen en dan moet je vroeg beginnen. Volgende keer is dat weer anders.” Desondanks geven zij enthousiast een wervelende show weg, waaronder een prachtig nummer van Amy Winehouse. Ondertussen lopen andere artiesten al wat nerveus rond in afwachting van hun optreden. Het is zo’n dag natuurlijk een komen en gaan van zo’n honderd artiesten. Dat is ook leuk om te volgen. De ene band staat te spelen, de andere is druk doende met het stemmen van de instrumenten. The TitaniumWhite heeft met gevoel en veel voorzichtigheid een oud orgel uit de jaren zestig opgesteld. Een oud muziekinstrument, maar daarop wel geplaatst een Ipad met songteksten en bier in plastic. Toch wel apart om dat te horen. Het brengt je weer helemaal in de tijd van toen. En natuurlijk ontbreken The Doors daar niet bij. De jonge muzikanten stoppen halverwege I’m a believer, om het verder in reggae af te ronden. Leuk bedacht!
Boneshaker brengt wat minder bekend werk ten gehore. Een mooie afwisseling en erg goede muziek met fraai gitaarwerk. Opmerkelijk is de houding van de toetsenist. Hij zit en kijkt precies hetzelfde achter zijn keyboard als zijn vader dat doet. Het zit dus toch in de genen. De meest ervaren artiest van de dag is wellicht Evert Sijm. Samen met de band Three Of Us volgen prachtige gevoelige liedjes, gezongen door zijn schoonzus Astrid Meester. De sound wordt verder vervolmaakt door mooi blaaswerk op de trompet en bugel. Opvallende act tussen de popbands. Inmiddels lopen de zalen aardig vol met publiek.
Exception is wederom van de partij. De jongelingen spelen alweer een paar jaar samen en ontwikkelen zich tot een puike band. Mooi om dat door de tijd heen te zien en te horen. Vrank en vrij staan zij daar hun show weg te geven. Het is tijd om even thuis te kijken voor een hapje en wat rust voor de oren. Ruim een uur later luister ik alweer verder naar May, dat een onvervalst blokje rock uit de boxen laat knallen. De mannen van 4 Tinten Grijs proberen naast dit geweld hun gitaren te stemmen. Vier Wervershovers van inmiddels middelbare leeftijd zijn een jaar geleden begonnen met hun band. Twee van hen zijn nog maar kort op gitaarles. Maar ze komen wel en wachten gespannen hun beurt af. Rond zes uur gaan zij van start in een propvolle voorzaal. Tien nummers verder kijken ze tevreden terug op een uitstekend optreden. Het publiek heeft er van genoten. Jan Paaij kan eindelijk de zenuwen van zich afschudden, want spannend is zo´n eerste optreden wel. Chapeau heren!
Meteen door naar de achterzaal waar mijn halve familie in afwachting is van Iyou And Locals met mijn schoonzus Miriam en haar broer Jos Groot. Fantastische set. Ik sta er van te kijken, mijn rockende schoonzus gaat maar faster, faster and faster. Toch leuk, dat familie meedoet. Dat geldt voor heel veel bezoekers, die even naar hun familie komen kijken. En veel van die familieleden komen uit het dorp en dat zorgt weer voor veel weerzien en gezelligheid. Ook voor de muzikanten zelf is dat mooi. Er wordt op zo´n dag vanaf de podia heel wat heen en weer geknikt en gezwaaid. Gewoon een prachtige dag, dat Winterstoppop.
En het gaat door. The Very Eighties brengen de veertigers van nu terug in hun tijd. Het lijkt een vergeten periode, maar de band brengt weer aardige hits in herinnering en krijgt de zaal goed mee. Het is af en toe moeilijk kiezen tussen de twee zalen. Blue Flame is ook weer van de partij. Het grappige is dat drummer André Rood zijn drumstel ter beschikking heeft gesteld aan de bands van het podium in de achterzaal. Blue Flame speelt in de voorzaal, zodat ook hij achter een vreemd drumstel zit. Dat maakt allemaal niets uit, want Blue Flame speelt zoals altijd steengoed. Bert Hoogeveen weet het publiek er wel bij te betrekken. 21 Maart spelen zij in Die Twee.
Eerlijk gezegd komt nu de band, waar ik het meest naar uitkijk: Wingspan. Dat kan niet anders zijn dan dat er drie kwartier muziek wordt gespeeld van Wings, de band van Paul McCartney, nadat hij van zijn eerste bandje afscheid had genomen. Er wordt geheel aan de verwachtingen voldaan met onze eigen Wervershover Paul McCartney in de persoon van Bas Berkhout. De linkshandige basgitarist past precies in dat beeld. Zelfs zijn gitaar lijkt op die van Paul in zijn laatste Beatles-optredens. Marcel Sijm bespeelt de gitaar en het blaaswerk, Nico Veeken de drums, Jelle Steltenpool op de toetsen en gitaarvirtuoos Martijn Berkhout op zijn bekende instrument. Oôs joôs hewwe ’t best dein. Een mooi einde met Hi Hi Hi, bracht me ook een beetje high. Jeugdsentiment giert door het lijf.
Maar de avond gaat gewoon verder. Wat een muziek! Wat een verscheidenheid, de avond rockt en bluest verder. Nieuwe bands, bekende bands, nieuwe samenstellingen, eendagsbands, het kan niet op. Elk jaar overtreft het voorgaande jaar. Blue Sparkle met Linda Meester neemt de zaal mee met lekkere stevige muziek. Mooi van zo’n jonge dorpsgenote. De stevige trend wordt nog even verhoogd wanneer de The Petoempers er Dynamite van maken. Het dendert dus maar voort, maar toch besluit ik richting huis te gaan. Ik heb niet alle bands gehoord, maar deze zullen vast en zeker ook prima hebben gespeeld. Volgend jaar maar weer. Het is een prachtige muziekdag geweest. Mijn dank gaat uit naar de vrijwilligers van SMEW. Zij hebben deze megaklus toch maar even tot een goed einde gebracht.
Gerard Bot.
VOORCAFÉ13.30- 14.05 Trio Twee Apart |
ACHTERZAAL14.30- 15.15 The CC Project |
The CC Project:
Oprichter Chris de Kroon (trompet) begon zijn band The CC Project in het voorjaar van 2012, samen met Aad Koomen (saxofoon), Mathijs Arents (gitaar) en Daniëlle Berkhout (bas). Dat het een soulband moest worden, stond al snel vast en met de komst van Renske de Kroon (zang), Pleunie Meijers (zang) en Eric Nieuweboer (drums) kwamen de nummers van soulgiganten als James Brown en Otis Redding pas echt goed tot leven. Na een half jaar oefenen wordt het nu tijd om het podium te bestijgen! The CC Project speelt swingende soul, ska en rock steady van o.a. Otis Redding, James Brown, Jamiroquai en The Skatalites, dus trek je dansschoenen maar vast aan. Hold on, we’re coming!
Iyou and locals:
1.drum/ Marcel Homan
2.gitaar/ Frank Soentpiet
3.basgitaar/ Charles Schutters
4.toetsen/ Jos Groot
5.zang/ Ella Soentpiet.
6.zang/ Miriam Bot
Stijl / Genre: top 40 muziek
Blue Sparkle:
1.Linda Meester – zang
2.Rudolf Bötticher – gitaar / zang
3.Zjon de Bruin – bas / zang
4.Just Wester – drum
Stijl / Genre: pop / rock
4 Tinten Grijs:
Op de Wervershover kermis van 2012 stonden 3 mannen op een kermisborrel te praten over muziek.
Twee van de drie hadden net sinds een half jaar gitaarles en er werd besloten om een band te beginnen.
De bedoeling was om de volgende kermis op dezelfde kermisborrel een optreden te verzorgen.
Er werd nog een drummer/zanger gecontracteerd en sinds januari 2013 werd er hard gewerkt aan repertoire voor het eerste optreden.
Het optreden op de kermisborrel was een succes en dat smaakte naar meer dus daarom staan we nu op Winterstoppop.
The Stream:
1. Rhythm Haakman: zang en gitaar
2. Nick Slagter: gitaar + 2e stem.
3. Erwin Pronk: basgitaar
Stijl / Genre: Classic Accoustic Rock
Eigen nummers: misschien.
Covers: van Radiohead tot Guns ‘n’ Roses.
Three Of Us:
Evert Sijm: gitaar
Astrid Meester: zang
???? : bugel
Stijl / Genre: Mooie luisterliedjes (nederlands en engels).
The Very 80’s:
1. Léon Schuld, drums
2. Bernd Ooijevaar, bas
3. Klaas Ottens, gitaar
4. Marcus Soeters, toetsen
5. Nancy Bregman – van Straaten, zang
6. Cor Dol, zang en gitaar
Stijl / Genre: hits uit de jaren ‘80
The Spylocks
The Spylocks mengt garagerock met Nederbeat, wat lekkere vuigstoere muziek oplevert in de stijl van meidenbands als Thee Headcoatees, de Donnas en de Delmonas. Naast eigen nummers over moord en doodslag, ontrouw, haat en liefde (en dat alles met een knipoog) coveren de 4 bandleden Daniëlle Berkhout, Jessica Joris, Annemieke van Meurs en Frank Cupido er lustig op los met liedjes van o.a. The Undertones, The Perverts en de Boegies. Nummers duren nooit langer dan 3 minuten, dus veel variatie geboden!
In november 2013 komt ‘On my own’, de eerste Spylocks-single, op vinyl uit. Hey! Hey! Hey! Come and hear The Spylocks play!
BONESHAKER!!
Muziek recht uit het hart en een niet alledaags repertoire! Een ideale gelegenheid om muziek te luisteren van 5 muziekliefhebbers met een oude muziekkeuze in een fris jasje.
Met nummers van onder andere: the Georgia Satellites,
Jon Allen, Izzy Stradlin, Herman Brood en Paul Weller
De band bestaat uit: Ed Venekamp, Harm Steltenpool, Frank Bakker, Jelle Steltenpool en Ed Manshanden.
Exception:
1.Masja Verdonschot – akoestisch gitaar + zang
2.Laura Verdonscot – Zang
3.Erik Schagen – Basgitaar
4.Peter-Kees Korsuize – Drums
5.Jim Kerver – Elektrisch gitaar + backing vocals
Stijl / Genre: pop/rock
Eigen nummer(s): ja (eentje) / nee, Covers: van onder andere Anouk, Triggerfinger, Shocking Blue, Guns ’n Roses, Bill Haley en Queen
Wingspan:
1. Bas Berkhout * Basgitaar/piano/zang
2.Martijn Berkhout * elektrische gitaar/zang
3.Nico Veeken* Drums/zang
4.Jelle Steltenpool*Ak.gitaar/Basgitaar
5.Marcel Sijm* gitaar/saxofoon
Stijl / Genre: McCartney&Wings
Guilty Pleasure:
1. Geert Laan: Gitaar/zang.
2. Joost Essen: Gitaar/zang.
3. Puck Holshuissen: Basgitaar.
4. Harm Besseling: Drums.
Stijl / Genre: Pop/ Rock.
Eigen nummers: Nee, (classic) rock covers van de jaren ’70 tot nu. We spelen onder andere nummers van Racoon, Foo Fighters, Queen, Stereophonics, Editors.
Trio Twee Apart:
1. Alice Veer, zang
2. Jurgen Veer, gitaar, achtergrondzang
3. Bert Hoogeveen, gitaar, zang
Stijl / Genre: van alles wat
Mister Jeff
Mister Jeff zijn 5 mannen die niet direct opvallen. Op de leadzanger na zijn ze stuk voor stuk spuuglelijk. De muziek die zij spelen is niet om over naar huis te schrijven. Althans voor sommige niet want wat MISTER JEFF speelt zijn de B-kantjes van je Lp of je oude cassettebandje. De kenners en liefhebbers zullen ongetwijfeld met de oren staan klapperen bij oude hits zoals die van Alice Cooper, UFO en de Cult. Maar ook worden er nummers uit de 90’s en 00’s van oa. Creed en Stereophonics ten gehore gebracht. Een optreden van MISTER JEFF is misschien wel een tijd reis van mooie rock nummers.
Met ons 5 koppige samenstelling zijn we sinds zomer 2013 bij elkaar met als thuis basis Nibbixwoud. Danny Mol drums, Jeffrey Kroon basgitaar, Erik Kroon gitaar, Ingmar Berkhout zang en Frank van Kampen gitaar. Het klikt en het is een kick om samen te spelen. We hebben het absolute streven om die kick ook op het publiek over te brengen.
Sugar Rays:
Na een paar repetities zijn we klaar voor een optreden!
De huidige set van Sugar Rays richt zich op de “lost first recordings” van de jonge Stevie Ray Vaughan en zangeres Lou Ann Barton. We spelen Blues en Rock&roll die eind jaren 70 in en rondom de stad Austin, Texas USA gespeeld werd.
Sugar Rays bestaat uit Bluesliefhebbers: Mariska Zwaan op zang, Henk Wes op drums, Dick Ooms on base en Arand Hovakimian op gitaar.
The Titanium White
is eind 2012 ontstaan. Zij spelen Antiek-Rock uit de jaren 60 en 70. Bewapend met gitaren, bas-gitaren en drums maken deze jonge honden muziek uit de tijd van hun ouders. Omdat ze tijdelijk zonder toetsenist zitten, noemen ze hun stijl: “Orgel-Rock zonder orgel”. Nick, Hjalmar en Robbert zijn klaar om er een feestje van te maken.
Zoals Led Zeppelin, Deep Purple en Focus dat ook in hun tijd deden!
Bezetting:
Robbert Laan: bas en zang,
Hjalmar Verdonschot: drums en zang,
Nick Haakman: gitaar.
Rhythm Haakman: toetsen