Zondag 27 januari 2013 – Cafe ’t Fortuin in Wervershoof, 13.00 tot 1.00 uur
TIENDE WINTERSTOPPOP GROOT SUCCES!
Op zondag 27 januari loop ik rond de klok van 13.00 uur ’t Fortuin binnen om de start van Winterstoppop 2013 mee te maken. De tiende Winterstoppop in successie. In beide zalen is het nog vrij rustig. “Zullen we maar bij jullie gaan zitten?” vraagt Evert Sijm aan de paar aanwezigen in de achterzaal, wanneer zijn band “Two of Us” het festival mag openen. En ja hoor, men stapt van het podium en komt zich bij de aanwezigen melden. Een grapje blijkt, want men moet pas later beginnen. De spits wordt in het voorcafé afgebeten door Exeption. Ze spelen lekkere muziek en onderwijl spreekt uw razende reporter een paar woorden met een der ouders van de bandleden. Er bleek gisteren hevige paniek te zijn onder de bandleden, omdat Masja ziek was, zangeres en gitariste van de band. Rhythm Haakman blijkt echter een prima vervanger en is de stress voor niets geweest. De jonge bandleden spelen ook hun eerste eigen liedje “Feeling Young”, een lekker vrolijk nummer. De 16-jarige gitarist Jim Kerver neemt zijn gitaar achter op zijn nek en speelt “blind” feilloos het intro van Sweet child o’mine. Hoe is het mogelijk? Ik zit al zes jaar te puffen en te zweten om een paar akkoorden te spelen en hij doet dat eventjes. Zijn vader vertelt dat hij het gitaarspelen zichzelf heeft aangeleerd. Ook dat nog! Voor de finishing touch zit hij nu bij grootmeester Jos Kolenberg op les. Dat wordt nog wat! Na afloop blikt Laura Verdonschot nog even terug op het mooie optreden. Ze vindt het jammer dat de tweede stem afwezig was, waardoor de liedjes toch minder hebben geklonken. Nou, dat viel wel mee, hoor. Het mooie van dit festival is dat je van de ene naar de andere zaal kunt lopen en zo de klok rond constant naar livemuziek kunt luisteren. Two of Us speelt inmiddels ook. Een beetje van jazz en een beetje van The Beatles. Astrid Meester zingt prachtig. Evert Sijm (met een prachtig sliertje haar van links naar rechts over de schedel) speelt gitaar en tokkelt de mooiste lijnen achter elkaar. Het slagwerk is van René Schouten op zijn kistje. Ik ben de naam van dat instrument even kwijt. Mooie muziek, waarbij je niet hoeft te schreeuwen om iemand te zeggen dat het hartstikke mooi is. Leuk liedje: Two of us, gespeeld door Two of Us. In de voorzaal geeft Live een akoestisch optreden weg. Zangeres Fleur Schouten zit op een kruk voor de band. Haar voeten huppen mee op de maat, waarbij de veters van haar laarsjes alle kanten op springen. Op zich niet zo belangrijk, maar even wat anders om te schrijven, hoort er ook een beetje bij. Ook hier weer een slagwerker op een kistje. Hij is getooid met een pet en oogt als een echte Beach Boy (band jaren zestig). Jan van Ophem luisterts naar de bas van zijn zoon Wouter. De band speelt al jaren samen en treedt regelmatig op. Hij gaat vaak mee. Daar komt echter een einde aan, want Wouter vertelt mij een dag later dat de band zijn laatste optreden tijdens dit festival had gegeven. Men heeft het te druk met studie en dat brengt oefenen in het nauw. Jammer van deze jonge band. Ik loop weer naar de achterzaal, naar de volgende band. Ik zie twee bossen haar over een gitaar hangen. Het haar zwaait alle kanten op. Senescene treedt op en komt de belofte van ruig werk na. Het is snoeihard en geweldig luid. De band speelt eigen nummers en de “zanger” brengt steeds hetzelfde geluid voort. Gelukkig zijn zij tussen de nummers door wel te verstaan. Edoch, ik moet zeggen dat de band de deathmetal wel gaaf speelt, met prachtige gitaarsolo’s. Ere wie ere toekomt. En het onderstreept ook nog de diversiteit van het festival. Band-Crossdock is de eerste band met oudere jongeren in de voorzaal en speelt lekkere muziek. Er komt inmiddels meer publiek en dat valt gelijk in de sfeer van de band. Ik begin ook te geloven dat het nummer “Girl” van Anouk een populair nummer is, of heel makkelijk te spelen. Het komt al voor de derde keer langs. Ik zie dat de jeugd zelfs tijdens optredens nog bezig is met social media! Waar moet dat heen? Nimrodssons zou muziek van The Pixies spelen. Ik was daar nieuwsgierig naar en ga al weer snel naar de achterzaal. Maar ziekte van de zanger belet het optreden. De avond ervoor lukte het SMEW echter toch nog een band te regelen, The Stringlers. Lekkere bluesnummers met hele lange gitaarsolo’s via vingervlug spel van de gitarist. Een prima vervanger dus. Het begint inmiddels gezellig druk te worden, maar rond vier uur ga ik toch even een tijdje naar huis en mis dus enkele bands. Een moeder van een der gemiste bands spreekt mij daar later nog op aan, omdat haar zoons optreden nu onvermeld zal blijven. Dat klopt, maar volgend jaar zal ik er bij zijn! Rond zes uur keer ik terug, met Monique. De ska-achtige band Wishful Drinking staat voor een inmiddels volle zaal, gekleed in “pakjasjes met stropdas” te spelen. Evert Sijm staat tevreden tussen het volk het aandeel van zijn zoon Bart te bewonderen. Ik ken weinig muziek van de band, maar goed en gezellig is het wel. Na afloop van een liedje staan de aanwezigen driftig te zwaaien met uitgedeeld vlaggetjes van de band. Leuk idee! Met enige verwachting voeg ik me bij Blue Flame. Prachtige rockblues met heerlijke lange gitaarsolo’s. En inderdaad, zoals de website vermeld, de liedjes krijgen allemaal een Blue Flametintje. De bassiste Tineke is geheel gekleed in het blauw en is dus een echte blue flame. Drummer André Rood kan na afloop van het optreden nog lekker nagenieten. Door de vorst in de grond is er geen glasvezelwerk. De dag terugkijkende vind ik het optreden van deze band het mooist. Nu we het toch over vlammen hebben, stappen we meteen maar door naar Firewall. Drie energieke frontmensen doen het podium dusdanig trillen, dat de versterkers net niet van het podium donderen. Stampende rock, eigen nummers en Radar Love zijn het recept van de band. Een trots glimmende drummer die de bekende ritmes van Caesar Zuiderwijk speelt. De band krijgt de studioprijs. En ik heb altijd gedacht dat Matthijs Laan zo’n rustige jongen was. Niet dus, een Jaggertje in wording. Ik sta zo’n beetje de gehele dag in de buurt van Celina Koopmans uit Bovenkarspel. Zij maakt van elke band foto’s, waarvan een deel later op de website van SMEW te zien zal zijn. Samen huppelen we braaf om het half uur naar een volgend optreden. We huppelen dus ook naar The CC Project. Een moeder van een der leden staat te kijken en Monique vraagt haar hoe de band heet. Eh, iets van CC of zo, is het antwoord. We moeten er hartelijk om lachen. Op zich is het niet zo raar, want de band speelt vandaag voor het eerst voor publiek. Ook hier weer een bassiste, do zoveelste al vandaag. De vrouwen bassen dus voorwaarts. Wie weet bast mijn Monique volgend jaar ook wel mee. De lessen van Ton Boon werpen immers hun vruchten al af. The CC Project is een band vol entertainment, compleet met blazers. Toch mooi tussen al dat gitaarwerk. Ze spelen in een stampvolle zaal, waar helaas een paar rokers niet de moeite nemen om naar de ingerichte rokerstent te gaan. Bah. Frank en Karin voorzieningen treffen en er geen gebruik van maken. Foei! Na een half uur stappen Celine en ik weer over. Het grappige is dat de gehele dag artiesten meeluisteren, die al gespeeld hebben of nog moeten. Een beetje muzikanten voor muzikanten dus. Ik neem de tweede naar links en sta weer voor de volgende band, uit Venhuizen, Second door left. Twee dames met opgestoken haar zwepen samen met drie mannen de boel op. En inderdaad, ze spelen muziek van bekende artiesten, maar niet het gebruikelijke, zodat ook deze band weer voor afwisseling zorgt. Ljäbbêrkød zorgt voor een ruig repertoire, waarvan ik geen enkel nummer ken. Maar goed dat vind ik tijdens het optreden ook wel logisch. De bassist heeft een stevig aandeel in de muziek en Jos Kolenberg snerpt met zijn gitaar. Rosanne danst er lustig op los en haar onderstel heeft heel wat te verduren. En eh…Frans Botman…wat kan jij tijdens een optreden ongelofelijk woest kijken, onherkenbaar! In de voorzaal tref ik weer ruig werk. Het fruit van The Fruitmachine is behoorlijk hard. Voor de band staan hossende jongelui. Wat een lawaai, zeg ik tegen een vrouw, die prompt opmerkt dat de drummer wel haar zoon is. De drummer zit ook hier weer in zijn hoekje van de zaal. Het valt me op dat veel drummers in de voorzaal een beetje alleen op het podium zijn. Het volume is vandaag af en toe behoorlijk. Wanneer ik vandaag een gehoortest doe, krijg ik vast een apparaat van een kilo aangemeten, achter mijn oren. Vanalleswat is een gelegenheidsband tengevolge van het tienjarig bestaan van het festival en van het tiende optreden van Rewind. Ook hiervan ken ik de meesten, ook dat is leuk van zo’n dorpsfestijn, je kent bijna alle artiesten. Soms sta je werkelijk verbaasd van iemands kwaliteiten, soms verwacht je het niet. Leuk is dat. De gelegenheidsband speelt gewoon lekkere oude popmuziek. Ook wel weer even leuk na al dat stevige werk. Twee drummers die afwisselend op het krukje achter het slagwerk plaats nemen en daarbij ook wisselend de tamboerijn ter hand nemen. Ik zie een van de achtergrondzangeressen met een glas bier in haar hand staan. Mooi toch? De in Wervershoof opgegroeide Paul Goossens vertoont zijn drumkunst met zijn band Kind Regards. Ik spreek met hun toetsenist: “Ik zit nog maar een paar maanden bij deze band. Ik ging met een idee heen van ‘nou ja, zondag’, maar ik vind de ambiance prachtig. Er zijn nog zoveel mensen. Ik heb er zin in”. Dat blijkt ook tijdens het optreden. Het Hammond-orgel heeft een behoorlijke sound in de muziek van de band, dat alleen maar eigen nummers speelt. Het tiende optreden van Rewind is ook nu weer een succes. Na Vanalleswat laat Yvonne Schoorl opnieuw horen dat zij prachtig kan zingen. Vol energie gaat de band van start alsof Vanalleswat nog niet genoeg had gekost. Voor het optreden blijkt trouwens nog hoe attent SMEW is geweest om hen ter gelegenheid van deze tiende keer een prachtig aandenken te geven. Ik kijk al een tijdje uit naar het optreden van Neveneffect, de band van Clemens junior. Ik kan er niets aan doen, maar ik ben echt een fan van deze jonge gitarist. Zonder de anderen tekort willen doen, blijkt toch wel weer dat hun voorman een topper (in wording) is. Zijn stem wordt ook allengs beter en beter. Grappig genoeg vraagt hij halverwege of er nog fans van AC/DC zijn, waarna hij inzet met een liedje van The Police. Hun Nederlandstalig lied is van Dou Grent enzovoorts uit Onderdijk. Het heet Sjampion, die doe je in je mond of in de soep, en het liedje kolderiekt zo verder. Ik loop zelf in een Beatle-shirt rond, waarop Bas Berkhout vol trots zijn Beatlehorloge laat zien. Hij doet dus ook mee! Voor ik naar King Arthur and the Phat7 loop, hoor ik van Rene Dol dat er deze dag ruim zevenhonderd betalende bezoekers zijn geweest, daarbij opgeteld de artiesten en vrijwilligers, en het is duidelijk dat het aardig druk is geweest. Goed nieuws! De showband met blazers in de achterzaal zorgt voor een heel druk podium, maar ruimte genoeg om goede muziek te maken. Het volume van de band is krachtig en bijzonder mooi. En onderwijl zie ik dat er nog heel veel muzikanten uit ons dorp rond lopen, die hier vandaag niet hebben gespeeld. Wat een zegen voor het dorp, want zo kunnen we nog jaren vooruit. What about Bob sluit in de achterzaal af, waar al veel volk richting bed is gegaan. Toch valt het me nog mee, dat er zoveel publiek is. En dat is goed voor Bob en de rest, die er nog een zinderend slot van maken. Maar gaande de avond vloeien er toch wat biertjes en begin je meer met anderen te praten. Dat was tijdens Bob ook zo, dus weet ik niet meer zoveel over hun muziek, het was goed toeven tijdens hun optreden, dat wel. En als laatste ben ik dus bij Love Shack, Yolanda van Zoolingen en Rudolf van de Werve. Zij hebben de ondankbare taak om nog als laatste band bezig te zijn. Ze hadden de hoop dat er nog veel publiek zou zijn, maar ja, dat was niet zo. Maar degenen, die er wel zijn, dansen en zingen mee. Ik vind het lovenswaardig, dat zij met veel energie en enthousiasme doorspelen tot het einde. En hun muziek is prima. Tja, en dan is de klok rond en mag je naar huis. Dat doen wij dus maar. We halen de jassen weer op bij Sas van de garderobe. Zij vindt het festival altijd een mooie dag en pikt genoeg van het plezier mee. Garderobe-Sassie, aldus Frank Bot, de man die naast SMEW toch weer een groot animator is geweest om dit festival te kunnen organiseren. Volgend jaar gaan we gewoon weer. Prachtige dag gehad.
Gerard Bot.
VOORCAFÉ13.00- 13.45 Exception 14.00- 14.45 L!ve 15.00- 15.45 Band-Crossdock 16.00- 16.45 The Stream 17.00- 17.45 The Rag 18.00- 18.45 Wishful Drinking 19.00- 19.45 Firewall 20.00- 20.45 2nd Door Left 21.00- 21.45 The Fruitmachine 22.00- 22.45 Kind Regards 23.00- 23.45 Neveneffect 00.00- 00.45 Love Shack |
ACHTERZAAL13.15- 14.00 Two of Us 14.15- 15.00 Senescence 15.15- 16.00 Nimrodssons 16.15- 17.00 The Petoempers 17.15- 18.00 Unigroove 18.15- 19.00 Blue Flame 19.15- 20.00 The CC Project 20.15- 21.00 Ljäbbêrkød 21.15- 22.00 Vanalleswat 22.15- 23.00 Rewind 23.15- 00.00 King Arthur & The Phat7 00.15- 01.00 What about Bob? |
Nimrodssons:
Adriaan Overdijk: zang/ gitaar,
Don van Campen: Drums,
Mario Lammers: Bas /zang,
Dennis van Duin: gitaar.
The Pixies worden gespeeld maar nu ook Joy Division.
The CC Project:
Oprichter Chris de Kroon (trompet) begon zijn band The CC Project in het voorjaar van 2012, samen met Aad Koomen (saxofoon), Mathijs Arents (gitaar) en Daniëlle Berkhout (bas). Dat het een soulband moest worden, stond al snel vast en met de komst van Renske de Kroon (zang), Pleunie Meijers (zang) en Tim Deckers (drums) kwamen de nummers van soulgiganten als James Brown en Otis Redding pas echt goed tot leven. Na een half jaar oefenen wordt het nu tijd om het podium te bestijgen! The CC Project speelt swingende soul, ska en rock steady van o.a. Otis Redding, James Brown, Jamiroquai en The Skatalites, dus trek je dansschoenen maar vast aan. Hold on, we’re coming!
Exception
We zijn een pop/rock bandje uit Wervershoof en omstreken en spelen al ruim een jaar samen! We zijn met zijn drieën begonnen en langzaam maar zeker zijn we alweer uitgebreid tot een 4 persoons band.
De muziek die wij spelen zijn voornamelijk covers van bekende artiesten zoals Anouk, Guns ’n Roses, Queen en Amy Winehouse, en vele meer!
Ook zijn we bezig met eigen nummertjes.
Bezetting:
Peter-kees Korsuize (16, drum)
Laura Verdonschot (16, zang),
Masja Verdonschot (17, gitaar/zang).
en Jim Kerver (16, lead gitaar/zang)
L!VE
Is in deze samenstelling nog niet zo lang bij elkaar. Vele malen hebben zij opgetreden maar steeds met wisseling van muzikanten. Nu willen zij als viermansband verder gaan om het publiek met hun muziek te vermaken. De band bestaat uit een een vlotte ritmesectie met Roel op drums, Wouter op basgitaar, plús de chique sound van Rick op gitaar én de gouden stem van Fleur. Zij zullen verschillende covers ten gehore brengen met onder andere nummers van Train en Smokin blue. Dit alles vandaag in een akoestische set.
Band-Crossdock:
Crossdock :Methode waarbij de goederen die worden ontvangen in een distributiecentrum, niet worden opgeslagen maar direct worden verdeeld naar de afnemers en gereedgemaakt voor verzending.
Band-Crossdock: Muziek die niet wordt opgeslagen, maar door uitstekende muziekanten ten gehore wordt gebracht voor enthousiaste luisteraars.
Spelen covers van: Anouk, Melissa Etheridge, Sela Seu, Mothers Finest / Gavin DeGraw/ blof/ Ilse Delange, Herman Brood, Jimmy Hendrix etc.
Bezetting:
Peter van der Wouden – Drums
Kim Goulooze gitaar – Zang
Leo van Straaten – Bas
Lianda van der Wouden – Zang
Ljäbbêrkød :
Na in 2008 het eerste optreden op winterstoppop gespeeld te hebben is het succes voor Ljäbbêrkød alleen maar groter en groter geworden.
Deze eerste, overweldigende, show heeft bij iedereen een meer dan geweldige indruk gemaakt en hierdoor werden zij direct op de Mega-beach happening en Schültenfest geprogrammeerd.
De rest laat zich raden en is bij iedereen inmiddels meer dan bekend.
In NL is niet meer gespeeld sindsdien en shows zijn alleen maar massaler en beter geworden.
Na 4 Europese- en aansluitend 3 wereldtournees in venues van 6.000 tot 60.000 man is Ljäbbêrkød toe om weer terug te keren naar zijn roots.
Daarom geven zij onder het mom van het 5 jarig jubileum een show op de plek waar ze ooit zijn begonnen.
Winterstoppop 2013 heeft de eer!
Er worden oa covers gespeeld van: Rage against the Machine, Soundgarden etc.
Bezetting:
Zang: Frans Botman
Gitaar: Jos Kolenberg
Bas: Chris Ruiter
Drums: Sjors Ooteman
Wishful Drinking:
Is voortgekomen uit de top 100 band ‘Behind The Heating’ welke in de jaren 2003 tot 2006 zijn glorie dagen kende op de West-Friese podia en ver daarbuiten. Nadat verschillende leden besloten nieuwe uitdagingen aan te gaan en de band te verlaten, bleven er van de originele bezetting nog maar twee leden over. Daarom is er besloten onder een andere naam verder te gaan. Pim Hoogeboom (gitaar) en Ard Molenaar (bas) werden al snel aangevuld met René Schouten (drums), maar de band bleef geplaagd door vele wisselingen van de zangpartij.
Eind 2009 voegt Bart Sijm (gitaar) zich bij de band en kort daarop besluit Johan Groot, de zanger uit het Behind The Heating tijdperk, weer bij de band terug te keren. Vanaf dat moment gaat het weer berg op met de band en zijn ze weer regelmatig op de Nederlandse podia terug te vinden. In 2011 werd zelfs het buitenland aangedaan. Helaas besluit Pim begin 2012 de band te verlaten, maar hij is zeer succesvol vervangen door Bas Knijn.
De band heeft een repertoire van voornamelijk vlotte Britpopcovers en hecht veel waarde aan de podium presentatie.
Bezetting.
Johan Groot Main Vocal (Venhuizen)
Bas Knijn Gitaar/ Backing vocal (Zwaag)
Bart Sijm Gitaar/ Backing vocal (Lutjebroek)
Ard Molenaar Bas/ Backing vocal (Venhuizen)
René Schouten Drums/Backing vocal (Zwaag)
The Petoempers.
De muziekstijl is een cocktail van The Black Crowes, Eagles of Death Metal en Chuck Berry. Een heerlijke mix van vuige rock & roll, mooie vocalen, ronkende marshalls, knallende drums en beukende bassen, gespeeld door mannen met een groot rock & roll hart. Jan Manshanden(ex-Booster) had weer jeukende vingers en maakte 2 mannen van de Dou Grend und von Velzen enthousiast om een project bandje te beginnen. Verder is Chris Ruiter(ook ex-Booster) op bas en drummer Eric Nieuwboer van de partij.
The Petoempers gaan op Winterstoppop een rockshow weggeven waar de echte rock & roll liefhebber helemaal van uit zijn plaat zal gaan.
Neveneffect:
Clemens Wenners (zang/gitaar)
Elmar Wenners (bas/zang)
Sander van Woerkom (drums/zang)
Stijl / Genre: pop/rock
Eigen nummers: ja, covers: ja (mix van covers en eigen werk)
The Stream:
Nick Slagter – sologitarist
Rhythm Haakman – Zang en rhythm gitarist
Stijl / Genre: Classic rock
Eigen nummers: nee Covers: Van Radiohead tot Gun’s N Roses.
Two of Us:
Zang: Astrid Meester
Gitaar: Evert Sijm
Akoestische drums: René Schouten
Stijl / Genre: Mooie luisternummers van jazz tot rock.
Eigen nummers: nee, covers: ja.
Vanalleswat:
Martijn Berkhout: toetsen/gitaar/zang
John Meester; Drums
Cor Verdonschot; Drums
Jelle Steltenpool: bas/gitaar/zang
Sjoerd Sijbrandij: gitaar/zang
Stijl / Genre: classic/covers
Eigen nummers: nee
Covers: vrienden coverbandje
Kind Regards:
Rob de Munnik, Bobeldijk, bas/zang
Paul Goossens, Oostzaan (oorspronkelijk Wervershoof), drums
Marcel Visser, Grootebroek, gitaar/zang
Bertus Pater, Bobeldijk, gitaar/zang
Met toegevoegd Hammond orgel!
Stijl / Genre: pop/rock
Eigen nummers: ja, covers: ook.